Empezo co buxo, madeira mítica tanto pola calidade dos acabados, pola sonoridade, a súa pouca disponibilidade, e a súa tendencia traicionera (a causa dos malos secados) a virarse...
Paseo dos buxos da illa de San Simón, un dos últimos buxedos de Galiza.Os buxos (pau buxo, boxe en galego e portugues; boj, boje en castelán; boix em catalán; bosso en italiano, buis en francés, boxwood en inglés, e buchbaum en alemán) son arbustivos ou arbóreos; alcanzando entre 2 y 12 m de altura. As follas son lanceoladas redondeadas, opostas, coriáceas, de cor verde escuro.
Ramiña de buxo 
A súa cortiza presenta un aspecto acorchado, o sámago e practicamente inexistente aparecendo básicamente o cerme aprobeitable.
Toriños
A madeira, unha vez seca, é dun amarelo pálido que pode presentar trazas liñais máis escuras. Oscurece lentamente polos procesos de oxidación naturais chegando a tomar tonalidades pardas ou castañas en exemplares antigos. Os aneis de crecemento son apreciables pero moi finos, dando lugar a unha febra entrelazada de grán moi fino.
se atendemos ó manuais diremos que unha madeira moi dura con unha densidade variable de 900-1030kg/m3 e unha dureza de9,0.
Presenta graves problemas de secado, tendendo a fender lonxitudinalmente, a virarse en espiral e a pasmarse (tomar tonalidades grises) pola acción da humidade. Resiste mal a acción dos fungos e desestabilizase cos cambios bruscos de temperatura con variacións notables de constricción e dilatación.
Ai
Respecto do proceso de secado tras do corte, fálase duna media mínima de entre 10 e 20 anos, recomendando facerse en trozos pequenos (non é doada de cortar e moitas veces presenta fendas internas) e baixo cuberta. En tempos curábase en esterco o que lle eugadía tanínos a madeira...
Todas estas dificultades perdonanse porque ten un timbre marabilloso, sen estridencias típicas das madeiras tropicais, e un acabado moi bonito.
........Falamos.
Ben Xacobe, coma sempre publicando cousas moi interesantes. Unha boa serie que seguiremos.
ResponderEliminar