Hoxe vou falar do acivro, acibeira, (aceveda, acevedo, acevicho, aceviño, acevreiro, acevo, acevro, aciveira, aciveiro, acivo, acivra, acivreira, acivreiro, axivo, cebro, cibro, encebiño, escornacabras, picoloureiro, rascacú, vellebrán... e máis) chamado por algúns xardón; das súas bondades para o torno e a súa relación co mundo dos instrumentos de música.
Antes de nada advertir que é unha especie protexida nos espazos naturais e que en principio está prohibida a tala. En Galiza estivo a piques de extinguirse e protexeuse nos anos oitenta do pasado século. Non quedan xa grandes poblacións, si masas illadas en localizacións de montaña.
Os acivros alcanza xeralmentealtura de entre 2 e 5 m (chegando algúns exemplares até os 15 ou 20). As follas das pólas inferiores teñen beiras espiñentas pero nas superiores podemos atopar follas de bordos lisos, agás no ápice taménespiñento. A cor é dun verde escuro pulido máis pálido no revés.
A cortiza, de pouco grosor e lisa, presenta unha cor gris verdenta e , da mesma maneira que o buxo (teñen caracteristicas similares) o sámago non se diferencia especialmente do cerme.
Da unha madeira pálida, as veces branca, as veces máis amarela, de gran moi fino e , grazas os seus propios óleos, ten moi bo acabado. As caracteristicas de dureza e densidade son próximas a do buxo (varian moito as mencións segundo a guía consultada).
Presenta unha caracteristica que lle dota dun valor extra. Amite moi ben os tiguidos polo que foi utilizada ampliamente como sustituto do ébano nos diapasóns das guitarras e as teclas dos pianos.
Tamén teño unha referencia que di que en tempos (antes do Imperio Británico e as colonias) moitas Piob Mhor estaban feitas de esta madeira. Pero o seu uso máis extenso foi para facer pezas de xadrez, tanto as brancas como as negras...
Para os políglotas...portugues: azevinho; catalán: grèvol; euskaro: gorosti; francés: houx; inglés: holly wood (a especie americana que deu nome á Meca do cinema e o ilex opaca... tamén moi interesante); alemán: stechpalme; italiano: agriofoglio...
... seguimos falando.
Abraiado me deixas unha vez mais co teu saber, e por suposto agradecerche estas pinceladas de coñecemento que de seguro a todos nos fai un pouco mais grandes.
ResponderEliminarSegue asi, Xacobe, e graciñas.
Gazas mestre faise o que ben se pode!
EliminarXacobe, moi interesantes os teus post, e moi didácticos e amenos para os que somos axenos ao mundo dos instrumentos musicais. Estou aprendendo moito de vos compañeiros de patio!
ResponderEliminarGrazas Alba, comentoche, como aporte ó teu campo, que es mellores planchas de xilografía, as que permiten unha liña de talla máis fina e teñen unha maior resistencia á presión son (eran) precisamente de buxo e acivro... Así que teña tempo de preparar algo pasome por ahi e fago unha estampiña. Un saudo!
Eliminarxacobe: gostaríame saber se coñeces exemplos destes nomes e usos das plantas en lugares concretod de Galicia, para poder citar ests web no proxecto http://fitofaladoiro.eu
ResponderEliminarMoitas grazas